De komst van de godsvrucht naar Nederland

In 1843 vestigden de zusters Ursulinen zich in Sittard. Het “Huis op de Berg” werd in gebruik genomen als klooster en meisjes pensionaat (internaat).

Rond 1866 werden onze streken getroffen door dysenterie. Een bezorgde moeder uit Luik stuurde aan haar dochters die studeerden aan het pensionaat 3 kleine medailles van O.L.V. van het Heilig Hart met het advies deze te dragen als bescherming tegen de epidemie. Op de medailles stonden afbeeldingen van het H. Hart van Jezus en van Maria met Kind, alsmede de bede: ‘Notre Dame du Sacré Coeur, priez pour nous’. Deze tot dan toe vrij onbekende aanroeping werd door de ursulinen en hun pensionaires na enige terughoudendheid overgenomen. Een van de pensionaires, Marie Verheggen, slikte korte tijd later tijdens naaiwerk-zaamheden een naald in. Alle pogingen om de naald te verwijderen mislukten. Ten einde raad hing men het meisje de medaille van O.L. Vrouw van het H. Hart om de hals en riep Maria’s bijstand in en nadat men 33 maal ‘Notre Dame du Sacré Coeur, priez pour nous’ had gebeden, gaf Marie de naald op en werd ‘genezen’ bevonden.Na deze opvallende gebedsverhoring groeide de belangstelling voor de devotie tot O.L.V. van het Heilig Hart.
Na contacten met Issoudun lieten de zusters en de leerlingen zich inschrijven als lid van de Broederschap van O.L.V. van het Heilig Hart van Issoudun.

 

De Aartsbroederschap van O.L.V. van het Heilig Hart

Broederschappen hebben een lang verleden. Deze geestelijke charitatieve verenigingen waren een weg om de christelijke waarheden te doen doordringen in het leken leven. Door het aanvaarden van bepaalde leefregels vonden de leden een praktische weg om te blijven bidden en de ogen op God gericht te houden.

In Sittard werd in 1867 de Broederschap van O.L.V. van het Heilig Hart opgericht met als doel de verspreiding van de godsvrucht van  in Nederland te bevorderen. De devotie verspreidde zich snel over Nederland.
Mede a.g.v. de Frans-Duitse oorlog van 1870 – 1872 werd de Sittardse Broederschap meer zelfstandiger. In 1879 werd Sittard hoofdzetel voor Nederland en in 1883 Aartsbroederschap naast Issoudun.
Het ledental van de Aartsbroederschap groeide uit tot ruim 12 miljoen.

 

Bedevaarten komen naar Sittard

In 1873 kwam de eerste bedevaart naar Sittard. Pelgrims uit Aken vonden de weg naar O.L.V. van het Heilig Hart vanwege de in Duitsland heersende Kulturkampf. Het was een smeekprocessie van aldaar vervolgde katholieken naar de Hoop de hopelozen.

Daarna groeide het aantal bedevaarten snel. In 1885 telde men 36 jaarlijks terugkerende processies waarvan 8 uit België en 2 uit Duitsland. Sommige bedevaarten telden wel 2500 pelgrims. Na de Tweede Wereldoorlog daalde het aantal jaarlijkse bedevaarten geleidelijk.

 

Nieuwe kerk

De kapel van de zusters Ursulinen bleek al snel te klein voor de grote toeloop van pelgrims. Men besloot in 1873 een kerk te bouwen. Met steun van het kerkelijke gezag en de katholieke pers werd de Sittardse kerk een nationaal heiligdom waaraan velen financieel bijdroegen. Ruim 400 steden en dorpen worden genoemd om de bijzondere bijdragen die zij voor de bouw leverden. Ook tienduizenden particulieren: gelovigen, pelgrims en leden van de Aartsbroederschap schonken geld. Dit is nu nog terug te vinden in de vele zgn ‘ex-voto’s’ (dankzeggingen en gebeden opgedragen aan Maria) in het interieur. In 1875 werd de eerste steen gelegd en in 1879 was de kerk voltooid.

In 1883 werd de kerk als eerste in Nederland door paus Leo XIII verheven tot “basilica minor” . Binnen korte tijd werd zelfs de basiliek te klein en werd het tegenover de basiliek gelegen Mariapark gebouwd om de vele pelgrims op te vangen.

Momenteel wordt de Basiliek nog dagelijks bezocht door bedevaarten en individuele pelgrims om te danken of een gunst te vragen. Om al dan niet samen met anderen te bidden of om een kaarsje op te steken. De kerk is dagelijks geopend (behalve op maandag).